Οι εξελίξεις στο συνέδριο της ΓΣΕΕ
Κλακαδόροι
Αυτούσια την προπαγάνδα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ αναπαράγουν ενάντια στο ΠΑΜΕ οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, μέσα από την ιστοσελίδα τους.
Οπως κάνει και ο απερχόμενος πρόεδρος - εργατοπατέρας Παναγόπουλος, τριγυρνώντας στα κανάλια, έτσι και οι υπόδικοι φασίστες μιλούν για «διάλυση του συνεδρίου» από το ΠΑΜΕ, ενώ κατηγορούν και την αστυνομία επειδή δεν κατέστειλε τους εκλεγμένους αντιπροσώπους!
Οπως και να το δει κανείς, το ταξικό ένστικτο της εργοδοσίας δεν κρύβεται.
Εχει αμολήσει από τη μία τους εργατοπατέρες και από την άλλη τα μαντρόσκυλά της, τους χρυσαυγίτες, ενοχλημένη που δεν επιβλήθηκαν οι νόθοι αντιπρόσωποι - μαϊμού.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι αν κάποιος ξέρει καλύτερα από μπραβιλίκια και μαφιόζικες πρακτικές, αυτοί είναι οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, κάτι που το έχουν αποδείξει στο Πέραμα, στο λιμάνι του Πειραιά κ.α.
Οπότε, φαίνεται ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ εκτός από την κυβέρνηση βρήκε άλλον ένα πολύτιμο υποστηρικτή στο βρώμικο έργο της...
Σαν πας στην Καλαμάτα...
Με την αποφασιστική μάχη που έδωσαν επί τέσσερις μέρες στην Καλαμάτα εκλεγμένοι αντιπρόσωποι από Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες όλης της χώρας, συνδικαλιστές και άλλοι εργαζόμενοι, εμπόδισαν όσα μεθόδευαν εργοδοσία - εργατοπατέρες - κυβέρνηση για το συνέδριο της ΓΣΕΕ, έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα:
Στα συνέδρια των εργατών δεν μπορούν να παίρνουν μέρος νόθοι, εργοδότες, διευθυντικά στελέχη, ασφαλίτες και εισαγγελείς, όπως επεδίωξε η απερχόμενη ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ/ομάδα Βασιλόπουλου) με πρακτικές συνδικαλιστικής μαφίας!
Η μάχη αυτή δεν αφορά τις καρέκλες, ούτε είναι «επικοινωνιακό σόου»:
Αποτελεί συνέχεια της μάχης που δίνεται σε συνδικάτα όλης της χώρας όλο το προηγούμενο διάστημα, ενάντια στη νοθεία και την ωμή εργοδοτική παρέμβαση που οργιάζουν, για να διατηρήσουν τους εργατοπατέρες ακλόνητους, κατσικωμένους στο σβέρκο της εργατικής τάξης.
Είναι μια μάχη σε εξέλιξη, το περιεχόμενο και η σημασία της οποίας πρέπει να φτάσουν παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο, σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή.
Ηδη, το ξεσκέπασμα όλης αυτής της σαπίλας βρίσκει θετική ανταπόκριση, μεταξύ άλλων και σε συνδικαλιστές που έχουν εκλεγεί με άλλες δυνάμεις, δεν μπορούν όμως να ανεχθούν αυτήν την κατρακύλα.
Η μάχη αυτή μπορεί και πρέπει να γίνει προωθητική δύναμη για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος!
Η μάχη που δόθηκε στην Καλαμάτα και συνεχίζεται αποφασιστικά σε όλη τη χώρα ενισχύει αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική.
Και είναι τέτοια η απαξίωση της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΓΣΕΕ, που δεν έχει καν τα μούτρα να απευθυνθεί στους εργαζόμενους, στα συνδικάτα, στις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα, τους οποίους λέει ότι εκπροσωπεί!
Ξέρει καλά ότι οι εργαζόμενοι της έχουν γυρισμένη την πλάτη.
Γι' αυτό μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να νομιμοποιήσει τη νοθεία και την παρέμβαση της εργοδοσίας στο συνέδριο, γράφει επιστολές και ζητάει συνάντηση με την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα των μνημονίων, προφανώς για να τους πει τον πόνο της και να ζητήσει στήριξη αυτές τις ...δύσκολες ώρες.
Αυτή η συνδικαλιστική μαφία δεν πρόκειται όμως να σωθεί ούτε από τα φιλοκυβερνητικά Μέσα, που συνεχίζουν να αναμασούν διάφορα για «πολιορκία και αποκλεισμό του συνεδριακού κέντρου από δυνάμεις του ΠΑΜΕ», «εισβολή του ΠΑΜΕ» και άλλα παρόμοια.
Ολοι μαζί αναπαράγουν το γνωστό ψέμα:
Από τη μια εμφανίζουν ως «τραμπούκους» και «εισβολείς» τους εκλεγμένους αντιπροσώπους, που επί τέσσερις μέρες ήταν στη θέση τους, τους συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους που συνέχισαν τη μάχη για συνέδριο και συνδικάτα χωρίς νόθους και διευθυντάδες.
Και από την άλλη, παρουσιάζουν σαν «συνδικαλιστές» τους τραμπούκους, τους εργοδότες, τους νόθους, τους εξαφανισμένους εργατοπατέρες, που ζητούσαν από την αστυνομία να τους προστατέψει από τους εργαζόμενους!
«Ναυάγιο του συνδικαλισμού» και «συνδικαλιστική τραγωδία» χαρακτηρίζουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ την αποκάλυψη του «συνεδρίου» - παρωδία που ετοίμαζε ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, το οποίο προφανώς θα ήταν... «συνδικαλιστική ευτυχία» αν γινόταν με αυτούς τους όρους και μακριά από τους εργαζόμενους, στα μουγγά:
Σε αυτές τις συνθήκες δηλαδή στις οποίες μπορούν να «ανθίσουν» οι δολοπλοκίες και τα κομπρεμί, οι νοθείες, η απευθείας εργοδοτική παρέμβαση στα συνδικάτα, όλες οι πρακτικές συνδικαλιστικής μαφίας...
Η αποφασιστική παρέμβαση των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων απέτρεψε αυτόν τον εκφυλισμό και τη μουγγαμάρα που σχεδίαζε η απερχόμενη ηγεσία της ΓΣΕΕ, ακριβώς όπως σπάει και τη σιγή νεκροταφείου που επιδιώκουν να επιβάλουν οι ίδιες δυνάμεις στους χώρους δουλειάς και το συνδικαλιστικό κίνημα για να προχωρά απρόσκοπτα η επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.
Η «εξαφάνιση» των εργατοπατέρων, οι οποίοι έφτασαν να βάλουν λουκέτο σε όλο το συνεδριακό κέντρο μόλις έμαθαν για τα συλλαλητήρια των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων, επιβεβαιώνει ότι αυτό που πραγματικά φοβούνται είναι η μαζική συμμετοχή και κινητοποίηση των εργαζομένων.
Αυτό που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και το κίνημά τους, είναι να γίνει πράξη ο φόβος των εργατοπατέρων και για τις επόμενες... «Καλαμάτες»:
Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη μαζική και συνειδητή συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία, με τη μαζική συμμετοχή στην πάλη για την ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού, για το δυνάμωμα της μάχης απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, τη μεγαλοεργοδοσία και όλες τις δυνάμεις που την υπηρετούν!
Η σήψη και η παρακμή του εργατοπατερισμού
Συνεταιράκια στη σαπίλα...
Καθώς η σαπίλα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεσκεπάζεται όλο και περισσότερο, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες αποτελούν συστατικό στοιχείο της, προσπαθούν... να βγάλουν την ουρά τους απέξω, να πουν πως για τον εκφυλισμό φταίνε... τα συνεταιράκια τους, οι δυνάμεις των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, μαζί με τις οποίες τόσα χρόνια πρωτοστατούν στην υπονόμευση των αγώνων, στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, υποταγής τους στους «κοινωνικούς διαλόγους».
Ταυτόχρονα, αναπαράγοντας τα προκλητικά ψέματα περί «τραμπουκισμών του ΠΑΜΕ», που τάχα «διέλυσαν το συνέδριο της ΓΣΕΕ», στηρίζουν την προσπάθεια των συνεταίρων τους να παρουσιάσουν ως «τραμπούκους» τους συνδικαλιστές και τους εργάτες που μάχονται ενάντια στη νοθεία και την ωμή εργοδοτική παρέμβαση στα συνδικάτα.
Μαζί με τους άλλους εργατοπατέρες, που στέλνουν προκλητικά ραβασάκια περί... «εγκληματικής οργάνωσης του ΠΑΜΕ», προετοιμάζουν το έδαφος και για πιο άμεση κρατική καταστολή στα συνδικάτα, για τη «λήψη μέτρων ασφαλείας προκειμένου να προστατευθούν οι μελλοντικές συνεδριάσεις της ΓΣΕΕ», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, μετά τη συνάντηση της υφυπουργού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνας Παπακώστα με εκπροσώπους της συνδικαλιστικής μαφίας στη διοίκηση της ΓΣΕΕ.
Για τη σήψη και την παρακμή της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, τα ΜΜΕ και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν τον «καταστροφικό δικομματισμό ΝΔ - ΠΑΣΟΚ των προηγούμενων σαράντα χρόνων»...
Μόνο που οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλη αυτήν την ιστορία. Από πού να το πιάσει και πού να το αφήσει κανείς: Από τα κοινά ψηφοδέλτια και τις κοινές διοικήσεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ σε συνδικαλιστικές οργανώσεις όλης της χώρας; Από την κοινή στάση όλων αυτών των δυνάμεων μέσα στα συνδικάτα, που τις κάνει να θυμίζουν όλο και περισσότερο μια ενιαία παράταξη με ενωτικό στοιχείο το αντι-ΠΑΜΕ μένος τους, την υπονόμευση κάθε αγώνα που στρέφεται ενάντια στη μεγαλοεργοδοσία και την πολιτική που την υπηρετεί; Να θυμίσουμε το ρόλο των εργατοπατέρων του ΣΥΡΙΖΑ (ομάδα Βασιλόπουλου) στη γενίκευση της απροκάλυπτης εργοδοτικής παρέμβασης στα συνδικάτα, όπως, για παράδειγμα, γίνεται με τη συμμετοχή εκατοντάδων διευθυντικών στελεχών σε «σωματεία» - εργοδοτικούς μηχανισμούς στα σούπερ μάρκετ και το εμπόριο; 'Η μήπως να θυμηθούμε τα συγχαρητήρια ενώσεων εργοδοτών προς τις δυνάμεις της ομάδας Βασιλόπουλου για την «υπευθυνότητα» και την «εργασιακή ειρήνη» που διασφαλίζουν σε κλάδους όπως αυτός των ναυτιλιακών και τουριστικών υπαλλήλων;
Αντίστοιχη με την υπονομευτική στάση τους μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι και η επίθεση που εξαπολύει στα συνδικάτα η ίδια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, πάντα υπηρετώντας τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας. Εμβληματική τέτοια αντεργατική παρέμβαση είναι η απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου, με την οποία μπαίνουν πρόσθετα εμπόδια στην κήρυξη απεργίας από ένα συνδικάτο, ειδικά μάλιστα στο πρωτοβάθμιο επίπεδο, εκεί ακριβώς δηλαδή που είναι πιο έντονη η εργοδοτική τρομοκρατία! Πάνω σε αυτήν τη βάση, επί των ημερών της... «προοδευτικής διακυβέρνησης», κλιμακώνεται η βιομηχανία δικαστικών αποφάσεων που βγάζουν απεργίες παράνομες και καταχρηστικές, εντείνονται οι διώξεις συνδικαλιστών, η κυβέρνηση στέλνει σε πλήθος κινητοποιήσεων τα ΜΑΤ και την αστυνομία ενάντια σε απεργούς, συνδικαλιστές και άλλους εργαζόμενους...
Αντίστοιχα προκλητική είναι και η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίσει το ΠΑΜΕ, τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές που συσπειρώνονται σε αυτό ως την... «άλλη όψη του ίδιου νομίσματος», όπως ισχυρίζεται η χτεσινή «Αυγή».
Προκειμένου να ξεπλύνει τις μπίζνες του εργοδότη - «συνδικαλιστή» Δ. Καραγεωργόπουλου (η παρουσία του οποίου προχτές στη διοίκηση της ΓΣΕΕ ουδόλως ενόχλησε τους ΣΥΡΙΖΑίους συνδικαλιστές...), η κυβερνητική εφημερίδα, ζηλεύοντας τον αντικομμουνισμό των χρυσαυγιτών, μιλάει με θράσος για... «εργολάβους οικοδομών του ΠΑΜΕ που χρησιμοποιούν αλλοδαπούς (ανασφάλιστους) οικοδόμους»! Πέτυχαν διάνα... Διάλεξαν κλάδο, Ομοσπονδία και Συνδικάτα που με τη συνεπή αγωνιστική δράση τους αποτελούν καθρέφτη της αβύσσου που χωρίζει τις δύο γραμμές μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα!
Με αντίστοιχο θράσος, η «Αυγή» εμφανίζει το ΠΑΜΕ να «μένει (στη ΓΣΕΕ) γιατί είναι εξαρτημένο οικονομικά»! Τα συνεταιράκια ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ, που διαχειρίζονται πακτωλούς χρημάτων, μέσα από τα διάφορα ινστιτούτα, κονδύλια, προγράμματα και παρα-προγράμματα, που με κάθε αφορμή τρωγοπίνουν πλουσιοπάροχα ανά την Ελλάδα στο πλαίσιο του «συνδικαλιστικού τουρισμού», προσπαθούν να εμφανίσουν ως... «οικονομικά εξαρτημένο» το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που ξεσκεπάζει όλο αυτόν τον χορό εξαγοράς, το ΠΑΜΕ, που διεκδικεί αποφασιστικά να χρηματοδοτούνται τα ζωντανά συνδικάτα που για να οργανώνουν την πάλη στηρίζονται στο υστέρημα των εργαζομένων.
Η σήψη και η παρακμή του εργατοπατερισμού είναι το πιο χαρακτηριστικό «παιδί» της ίδιας της γραμμής που υπηρετεί, του «κοινωνικού εταιρισμού», της υποταγής των εργαζομένων στους εκάστοτε «εθνικούς στόχους» του κεφαλαίου, είναι «παιδί» της γραμμής υπονόμευσης των αγώνων.
Αυτή η γραμμή, η γραμμή που επιδιώκει «σιγή νεκροταφείου» μέσα στους χώρους δουλειάς, δεν μπορεί να θέλει μαζικές διαδικασίες στα συνδικάτα, ζωντανή αντιπαράθεση, ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων στις αποφάσεις και στη δράση. Εχει άλλα «εργαλεία», σύμφυτα της σαπίλας: Εκλογικούς μηχανισμούς, διαίρεση και αποκλεισμό εργαζομένων, προγράμματα εξαγοράς, σεμινάρια και «παραινέσεις» της εργοδοσίας, μέχρι και απευθείας συμμετοχή της στα συνδικάτα.
Αυτήν τη γραμμή επιδιώκει να ενισχύσει η συνδικαλιστική μαφία Παναγόπουλου - Καραγεωργόπουλου - Κιουτσούκη - Βασιλόπουλου, για να υπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και στη φάση της ανάκαμψης.
Και αυτήν ακριβώς τη σημασία έχει η μάχη που δίνει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα: Να ξεσκεπαστούν όσο γίνεται πιο πλατιά οι μεθοδεύσεις της εργοδοσίας και των εργατοπατέρων, έτσι ώστε να μπορέσουν από καλύτερες θέσεις οι εργαζόμενοι να παλέψουν για την αναπλήρωση των τεράστιων απωλειών τους, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους!