Καταγγέλλουν τον «κοινωνικό διάλογο» με θέμα τον κατώτερο μισθό
Παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εργασίας,
την Τετάρτη 15 Απρίλη, στις 11 π.μ.,
διοργανώνουν Ομοσπονδίες και Συνδικάτα της Αττικής.
Την ώρα εκείνη είναι προγραμματισμένη η συνάντηση των «κοινωνικών εταίρων» ύστερα από πρόσκληση του υπουργού Εργασίας, Π. Σκουρλέτη.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, που καλούν στην κινητοποίηση, καταγγέλλουν τον «κοινωνικό διάλογο» με θέμα τον κατώτερο μισθό και τις εργασιακές σχέσεις. Απαιτούν να επανέλθει τώρα με νόμο ο κατώτερος μισθός στα 751 ευρώ, ως ελάχιστη βάση στις διαπραγματεύσεις για παραπέρα αυξήσεις. Κάλεσμα συμμετοχής απευθύνουν, μέχρι στιγμής :
Ομοσπονδία Οικοδόμων, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, η Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου - Χάρτου, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών, η Ομοσπονδία Φαρμάκου και τοΣυνδικάτο Φαρμάκου Αττικής, η Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος και το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Αττικής, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου, η Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, η Ενωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθήνας, η Ενωση Λογιστών Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, η Ενωση Ηλεκτροτεχνιτών Αττικής, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Αττικής, το Σωματείο Εργαζομένων στις Ιδιωτικές Κλινικές Αθήνας, ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, η Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ και τα σωματεία της δύναμής της.
15 - 4 - 2015
Ενα νέο επεισόδιο στο σίριαλ των «κοινωνικών διαλόγων» προσθέτουν σήμερα η κυβέρνηση και οι λεγόμενοι «κοινωνικοί εταίροι».
Αυτήν τη φορά, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε το υπουργείο Εργασίας, αντικείμενο «διαλόγου» είναι η νομοθεσία που σχεδιάζεται για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, για τον κατώτατο μισθό και για την επαναλειτουργία του ΟΜΕΔ.
Οπως οι προηγούμενες, έτσι και η σημερινή κυβέρνηση, καλλιεργεί την εντύπωση ότι ο «διάλογος» γίνεται για το καλό των εργαζομένων.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα.
Ολες οι προηγούμενες ανατροπές στα Εργασιακά και το Ασφαλιστικό κρύβουν από πίσω τους κι έναν «κοινωνικό διάλογο».
Το ίδιο μεθοδεύεται και τώρα.
Παρά τις διακηρύξεις και τα μεγάλα λόγια, ο «κοινωνικός διάλογος» που στήνει η κυβέρνηση μεταθέτει στο αόριστο μέλλον κάθε νομοθετική πρωτοβουλία για την αποκατάσταση του κατώτερου μισθού και των Συλλογικών Συμβάσεων και επί της ουσίας δίνει χρόνο και χώρο στους εργοδότες να βάλουν τη δική τους ατζέντα, κρατώντας το κίνημα σε στάση αναμονής.
Αν η κυβέρνηση είχε σκοπό να νομοθετήσει μια κι έξω ακόμα και τα ελάχιστα που υποσχέθηκε προεκλογικά στο λαό, όπως η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και η αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, τότε γιατί βάζει αυτά τα θέματα στο τραπέζι του «διαλόγου» με τις εργοδοτικές ενώσεις;
16 - 4 - 2015
Είναι φανερό ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
Κι αυτός δεν είναι άλλος από την προσπάθεια της κυβέρνησης να βρει ισοδύναμα υπέρ της εργοδοσίας για οποιοδήποτε μέτρο πάρει που θα αλλάζει το σημερινό καθεστώς σε ό,τι αφορά το ύψος του κατώτατου μισθού και τις Συλλογικές Συμβάσεις.
Αλλωστε, το ομολόγησε ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας. Στις συναντήσεις που είχε με τους «κοινωνικούς εταίρους», όταν ανέλαβε καθήκοντα στη νέα κυβέρνηση, τους καθησύχαζε ότι ακόμα κι αν φτάσει να νομοθετήσει τα 751 κατώτερο μισθό, αυτό θα γίνει «σταδιακά» και παράλληλα με τη χορήγηση «αντισταθμιστικών» μέτρων για τους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως φορολογικά κίνητρα, παραπέρα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, διεύρυνση της τζάμπα εργασίας μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ και άλλα. Αντισταθμιστικά που, βεβαίως, πάλι θα πληρώσουν έμμεσα οι εργαζόμενοι.
Αυτά θα μπουν σήμερα στο τραπέζι του «διαλόγου». Και είναι βέβαιο ότι στο τέλος του δρόμου, όταν εργοδότες και εργαζόμενοι κάνουν ταμείο, χαμένοι θα είναι ξανά οι δεύτεροι, αν πατήσουν την μπανανόφλουδα του «κοινωνικού διαλόγου».
Εξάλλου, η κυβέρνηση δεν πρωτοτυπεί στην προσπάθεια να νομιμοποιήσει μέσω του «κοινωνικού διαλόγου» αλλαγές που τελικά ωφελούν την εργοδοσία. Θυμίζουμε ότι σε διάσκεψη που έγινε το Μάρτη στις Βρυξέλλες, με τη συμμετοχή των «κοινωνικών εταίρων» σε επίπεδο ΕΕ, τονίστηκε ότι «στο ευρωπαϊκό πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης, ο κοινωνικός διάλογος μπορεί να συμβάλει σε μια πιο αποτελεσματική εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου και της στρατηγικής "Ευρώπη 2020" (...) υποστηρίζει ή ακόμη και οδηγεί τις αλλαγές που απαιτούνται σήμερα σε πολλές χώρες».
Με άλλα λόγια, ο «κοινωνικός διάλογος» είναι χρήσιμος, για να προωθούνται με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις μέτρα που έχει ανάγκη η τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, όπως ορίζει η στρατηγική «Ευρώπη 2020».
Αυτά τα μέτρα δε γίνεται να υπηρετούν ταυτόχρονα τους εργαζόμενους και τους εργοδότες, να συμφιλιώνουν τα ασυμφιλίωτα συμφέροντά τους.
Στην ταξική συνεργασία και συνεννόηση, το κίνημα έχει συμφέρον να αντιτάξει την κλιμάκωση των ταξικών αγώνων, με αίτημα την αποκατάσταση των απωλειών, το ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Αυτόν τον αναγκαίο δρόμο αναδεικνύουν Ομοσπονδίες και Συνδικάτα της Αττικής που διοργανώνουν διαμαρτυρία σήμερα στο υπουργείο Εργασίας, ενάντια στον «κοινωνικό διάλογο».
17 - 4 - 2015
Κάνοντας έναν απολογισμό του προχτεσινού «κοινωνικού διαλόγου», που συγκάλεσε το υπουργείο Εργασίας, σημειώνουμε τα εξής:
Επιβεβαιώθηκε ότι η κυβέρνηση μεθοδεύει τη μετάθεση στο αόριστο μέλλον οποιασδήποτε νομοθετικής πρωτοβουλίας για τον κατώτατο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις, μέχρι να καταλήξουν κάπου τα παζάρια με τους εργοδότες στο εσωτερικό και τους δανειστές στο εξωτερικό.
Αυτόν το σκοπό υπηρετεί και η «τριμερής» που έγινε την Τετάρτη, με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και τις εργοδοτικές ενώσεις. Μάλιστα, το «σίριαλ» του «κοινωνικού διαλόγου» έχει και συνέχεια από Δευτέρα, στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ).
Θυμίζουμε ότι η ΟΚΕ, που ιδρύθηκε το 1994 με τις ευλογίες της ΕΕ, έχει βάλει τη σφραγίδα της σε όλες τις μεγάλες ανατροπές στο Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.
Είναι το κατεξοχήν «εργαλείο» του κοινωνικού εταιρισμού στην Ελλάδα, καθώς σ' αυτήν συμμετέχουν όλες οι μεγάλες εργοδοτικές οργανώσεις, μαζί με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.
Ο «κοινωνικός διάλογος» αποτέλεσε, επίσης, ένα πρώτης τάξης βήμα για τις εργοδοτικές ενώσεις να επαναλάβουν τις αντεργατικές τους αξιώσεις και να ζητήσουν ανταλλάγματα σε ό,τι αφορά την αύξηση στον κατώτατο μισθό.
Η κυβέρνηση, βέβαια, δεν έπεσε από τα σύννεφα, ακούγοντας τους εκπροσώπους του ΣΕΒ, του ΣΕΤΕ, της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ άλλοι να διαφωνούν με την αύξηση του κατώτατου μισθού και άλλοι να απαιτούν νέα προνόμια (εισφοροαπαλλαγές, προγράμματα του ΟΑΕΔ για τζάμπα εργασία, πάγωμα «ωριμάνσεων»), προκειμένου να αυξήσουν κατά λίγα ευρώ τα ψίχουλα που δίνουν στους εργαζόμενους.
Το υπουργείο Εργασίας ήξερε καλά τις θέσεις τους και πριν την «τριμερή». Αυτό που μεθοδεύει είναι η ενσωμάτωση των εργοδοτικών αξιώσεων στα νομοσχέδια που λέει ότι ετοιμάζει, προκειμένου στο τέλος αυτά να «κουμπώσουν» με τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτό ομολογεί χωρίς αναστολές και το χτεσινό ρεπορτάζ της «Αυγής». «Με διαπραγματεύσεις η επαναφορά του κατώτατου μισθού. Συνδικάτα και εργοδότες θα αποφασίσουν για το βηματισμό προς τα 751 ευρώ», γράφει η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ηδη, πέρα από τη «σταδιακή» αποκατάσταση του κατώτατου μισθού που έχει γίνει «λάστιχο», από την Τετάρτη έχει γίνει «γκρίζα ζώνη» και το κατά πόσο θα επανέλθουν οι λεγόμενες ωριμάνσεις στους μισθούς, που «πάγωσαν» με την ΠΥΣ 6/2012.
Αλλη μία πλευρά: Αν η κυβέρνηση είχε σκοπό να νομοθετήσει τα 751 ευρώ κατώτερο μισθό, γιατί έπρεπε να πάρει τη γνώμη των εργοδοτών, τους οποίους μάλιστα συνάντησε ξανά έναν προς έναν πριν από λίγες βδομάδες;
Με ποιους, αλήθεια, συζητάει για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων; Με αυτούς που απαξιούν ακόμα και να απαντήσουν στις προσκλήσεις των Ομοσπονδιών για την υπογραφή νέων κλαδικών Συμβάσεων, έχοντας «πιάσει την καλή» με την επέκταση των ατομικών Συμβάσεων και των ελαστικών μορφών απασχόλησης; Η κοροϊδία στους εργαζόμενους πάει σύννεφο...
Το βασικό συμπέρασμα, που προκύπτει από τον «κοινωνικό διάλογο», είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν ούτε λεπτό για χάσιμο. Από τα δικά τους χέρια, από τη δική τους οργάνωση και τον ταξικό αγώνα περνάνε η οποιαδήποτε αύξηση στους μισθούς, η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Αυτό ανέδειξε η παρέμβαση δεκάδων Ομοσπονδιών και Συνδικάτων, που έκαναν διαμαρτυρία την ώρα της «τριμερούς», χαλώντας τη φιέστα του υπουργείου Εργασίας. Ο «κοινωνικός διάλογος» αποδείχτηκε και στο παρελθόν «λάκκος των λεόντων» για τους εργαζόμενους. Τον ίδιο λάκκο τούς σκάβουν τώρα κυβέρνηση και εργοδότες και αυτό δεν πρέπει να περάσει!