Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ , σαν κάτι να μου θυμίζει ......
Το πεντακάθαρο μήνυμα στην αστική τάξη της χώρας ότι ο ΣΥΡΙΖΑμετά την ολοκλήρωση του Συνεδρίου του την Κυριακή, που θα επισφραγίσει την ενιαιοποίησή του, θα είναι πλέον πανέτοιμος -και οργανωτικά- να αναλάβει τη διαχείριση της εξουσίας της, έστειλε χτες ο Αλ. Τσίπρας ανοίγοντας τις εργασίες του Συνεδρίου.
Δήλωσε συγκεκριμένα: «Γι' αυτό και συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ (...) για να διατρανώσουμε (...) Την ετοιμότητά μας (...) να κυβερνήσουμε τον τόπο (...) να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, που θέλει, ξέρει και μπορεί να αναλάβει την ευθύνη της ανοικοδόμησης της πατρίδας».
Ενα συνέδριο, δηλαδή, που θα κουμπώσει την οργανωτική δομή με τη στρατηγική διαχείρισης -άλλου μείγματος- του συστήματος και που θα επεξεργαστεί αποτελεσματικότερη γραμμή εξαπάτησης και ενσωμάτωσης του λαού, τον οποίο με το ζόρι ο Αλ. Τσίπρας εμφανίζει πρόθυμο να βάλει πλάτη για το ξελάσπωμα των εκμεταλλευτών του απ' την κρίση.
Δείγματα αυτής της γραμμής περιείχε αρκετά η ομιλία του Αλ. Τσίπρα. Επιχείρησε καταρχήν να εμφανίσει το κόμμα του «χρήσιμου ριζοσπαστισμού» κατά τον πρόεδρο του ΣΕΒ σαν ...το αντίπαλο δέος, τολμώντας ακόμα να πλασαριστεί και σαν κληρονόμος της Κομμούνας, του εργατικού κινήματος, των Ακροναυπλιωτών και Μακρονησιωτών!
Πρόκειται για ιεροσυλία της ιστορίας του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος της χώρας, στο οποίο ο οπορτουνισμός έδρασε σαν σαράκι, προκειμένου να αναβαπτιστούν στο κύρος της τα κάλπικα διλήμματα που σερβίρει με τη σέσουλα στο λαό, όπως: «Δημοκρατία ή Μνημόνιο», «δημοκρατική αναγέννηση ή δημοκρατική συρρίκνωση», «κοινωνική δικαιοσύνη ή διαπλοκή», «περηφάνια ή εθελοδουλία»! Διλήμματα - παγίδες, που αφήνουν στο απυρόβλητο την πραγματική αιτία για τα λαϊκά βάσανα. Αλλωστε, στη μακροσκελή του ομιλία δεν υπήρχε ούτε μία λέξη για την τάξη της οποίας τις ανάγκες υπηρετούν τα μνημόνια, ο αυταρχισμός, της οποίας η εξουσία γεννά τη διαπλοκή και τα σκάνδαλα.
Το ρόλο του «τυριού» στη «φάκα» που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ για το λαό έπαιξαν οι ανέξοδες υποσχέσεις για «ατομικά δικαιώματα» και υπεράσπιση των «κατακτήσεων της αστικής δημοκρατίας»! Για «καταπολέμηση της ανεργίας και την προστασία των ανέργων και των φτωχών», όταν μία μέρα πριν απ' την Χαλκίδα τούς είπε να μην ελπίζουν παρά μόνο στη φιλευσπλαχνία της Εκκλησίας και των διαφόρων ΜΚΟ.
Υποσχέθηκε ακόμα ότι η κυβέρνηση θα θεσπίσει «ρήτρα απασχόλησης, ώστε όποιος επιδοτείται από δημόσιο χρήμα, είτε ευρωπαϊκό είτε ελληνικό, να υποχρεούται να δημιουργεί θέσεις απασχόλησης»! Υπόσχεση που προφανώς κατευθυνόταν στους μεγαλοεπιχειρηματίες και όχι στους εργαζόμενους. Οπως και η υπόσχεση για «ανάπτυξη» που, όπως είπε, «δε γίνεται χωρίς δημόσιες τράπεζες, που θα βοηθούν τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα»!
Κι ενώ η διαχείριση προκύπτει από κάθε λέξη των θέσεων και των προτάσεών τους, ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε να παρουσιάσει το κόμμα του σαν «τομή», επειδή δεν αρκείται να καταγγέλλει την εφαρμοζόμενη πολιτική αλλά θέλει να την αλλάξει. Δεν είπε φυσικά ότι στην ΣΥΡΙΖΑίικη εκδοχή της πολιτικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης ή της ανάπτυξης, στο ρόλο του υποζυγίου παραμένει ο λαός. Αλλωστε στο όνομα της επιχειρηματικότητας πίνουν νερό.
Ο Αλ. Τσίπρας περιέγραψε ένα «τριπολικό» πολιτικό σκηνικό, αναθέτοντας ρόλο εκτός απ' τη ΝΔ και στη Χρυσή Αυγή την οποία βάπτισε τρίτο πόλο, και τσουβαλιάζοντας ως μη όφειλε το ΚΚΕ στον πόλο της «αριστεράς».
Η κριτική του προς τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ περιορίστηκε στην ανεδαφικότητα του «αριστερού κυβερνητισμού», παρότι αυτό ακριβώς υπερασπίζεται ο ίδιος. Ενώ επέκρινε τη ΝΔ για «υποταγή στις διαταγές των δανειστών», για «ασφυκτικό περιορισμό της δημοκρατίας» και για «ιδεολογικό λόγο στις ράγες της εμφυλιοπολεμικής δεξιάς».
Το μαύρο άσπρο έκανε ο Αλ. Τσίπρας μιλώντας νωρίτερα χτες στο Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ, που μέσα σε λίγες ώρες αποφάσισε τη διάλυση του κόμματος και τη διάχυσή του στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε τον ΣΥΝ αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ σαν «πειράματα ενότητας κόντρα στην παράδοση των διασπάσεων», όταν αμφότεροι διακηρυγμένο στόχο είχαν τη διάλυση του ΚΚΕ, με τον ΣΥΝ μάλιστα να αποτελεί και προϊόν διάσπασής του. Κοροϊδεύοντας εαυτούς και αλλήλους, ο Αλ. Τσίπρας έφτασε να μιλήσει για «θλίψη» που τάχα τους προκάλεσε τότε αυτή η διάσπαση, στην οποία πρωτοστάτησαν, ενώ δεν παραιτήθηκαν ποτέ απ' την προσπάθεια να ολοκληρώσουν ό,τι δεν μπόρεσαν τότε.
Κατά τα λοιπά ο Αλ. Τσίπρας χαρακτήρισε «ιστορική εκδοχή της αριστεράς» τη σοσιαλδημοκρατία, στις αγκάλες της οποίας βρίσκεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ισχυρίστηκε ότι το κόμμα του πρωτοστάτησε σε όλες τις «μεγάλες ανατροπές και στην ταξική αντιπαράθεση», αλλά δεν μπόρεσε να πάει ούτε μια αράδα παραπέρα το ψέμα αφού απ' τις ταξικές αντιπαραθέσεις απουσίαζαν, όταν δεν τις υπονόμευαν. Ετσι, αρκέστηκε να επικαλεστεί τα ξεφωνημένα φόρουμ και τη συμμετοχή τους σε αυτά.
Επιμένοντας να αναποδογυρίζει την πραγματικότητα, ισχυρίστηκε ότι ο ΣΥΝ «αποδόμησε όλες τις μεγάλες ιδέες τους» και πήγε τάχα «κόντρα στον καιρό»!!! Οταν αποδεδειγμένα ταυτίστηκε και έγινε φορέας για τη μεταλαμπάδευση των ιδεών της αστικής τάξης στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις. Αυτό έκανε, για παράδειγμα, με τη στήριξη στην ΕΕ, στο Μάαστριχτ, στην ΟΝΕ κ.λπ., επιτιθέμενος με λύσσα στο ΚΚΕ που από ταξική σκοπιά αποκάλυπτε και αντιπάλευε όσα ο ΣΥΝ στήριζε. Για τις καλές του υπηρεσίες στην άρχουσα τάξη ανταμείβεται με την προαγωγή του σε δυνάμει διαχειριστή της εξουσίας της.
Από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δε θα μπορούσε φυσικά να λείπει η συκοφάντηση του ΚΚΕ. Ο Α. Τσίπρας, μιλώντας στο όνομα της λεγόμενης ενότητας της «αριστεράς» (που χωράει και ...τον Καμμένο!), κατηγόρησε το ΚΚΕ ότι ματαιώνει την πάλη του λαού για «μικροκομματικές σκοπιμότητες», ότι «υποβαθμίζει την αναγκαιότητα ανατροπής της μνημονιακής βαρβαρότητας», επειδή δε συμμετέχει στην επιχείρηση κοροϊδίας του λαού που έχει στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Συκοφαντεί, δηλαδή, το ΚΚΕ και την πολιτική του, επιχειρώντας να εμφανίσει τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ως μόνη λύση τάχα υπέρ του λαού και τον ΣΥΡΙΖΑ ως το μόνο κόμμα που αντιπαλεύει την αντιλαϊκή πολιτική, τη στιγμή που οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι εντός των τειχών του συστήματος και του ευρωενωσιακού οικοδομήματος, και συνεπώς δεν έρχονται σε ρήξη με την πολιτική που γεννά τα βάσανα του λαού. Στη συντονισμένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εγκλωβίσει το λαό στη στρούγκα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της διεξόδου από την κρίση προς όφελος της πλουτοκρατίας, το ΚΚΕ δεν έχει θέση, όπως δεν έχουν θέση και οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες. Γιατί η λύση υπέρ του λαού δε βρίσκεται στην αναπαλαίωση του σάπιου συστήματος, ούτε στις προσμονές της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτής της ίδιας «ανάπτυξης» που οδήγησε στην κρίση και θα φέρει κέρδη στους μονοπωλιακούς ομίλους. Η λύση υπέρ του λαού βρίσκεται στο δυνάμωμα της δικής του λαϊκής συμμαχίας, της συμμαχίας των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που θα αντιπαλεύει την αντιλαϊκή πολιτική, θα πετυχαίνει την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων και θα έρχεται σε ρήξη με τα μονοπώλια, για την ανατροπή της εξουσίας τους και την αποδέσμευση από την ΕΕ, για τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Με το λαό στο τιμόνι και όχι στην καρότσα.