Δημήτρη Στρατούλη το ΚΚΕ συγκυβέρνησε με Ν.Δ ,αλήθειες και ψέματα
Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι Νέοι
Με αφορμή την εκπομπή 360ο
και την τοποθέτηση του Κου Δημήτρη Στρατούλη
ότι το ΚΚΕ συγκυβέρνησε με την Ν.Δ
Ο οποίος διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ πριν από το 1991
Την κυβέρνηση στήριξε η ΝΔ και ο Συνασπισμός, ενώ στη σύνθεσή της αποφασίστηκε από το ΚΚΕ να μη συμμετέχει κανένας κομμουνιστής.
2 Ιούλη 1989: Ορκίζεται η κυβέρνηση
Τζανή Τζανετάκη.
Ο Συνασπισμός παίρνει τρεις υπουργούς:
Δικαιοσύνης ο Φ. Κουβέλης,
Εσωτερικών ο Ν. Κωνσταντόπουλος
Πολιτισμού ο Γ. Μυλωνάς.
Το ΚΚΕ έχει αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί γι αυτή την περίοδο αλλά το σύκα - σύκα και η σκάφη - σκάφη .
Απρίλης 1987: Ιδρύεται η ΕΑΡ μετά από απόφαση του 4ου Συνεδρίου του ΚΚΕ εσωτερικού (Μάης 1986).
Η απάλειψη του "Κ" (κομμουνιστικό) γίνεται κεντρικό ζήτημα αντιπαράθεσης.
Η μειοψηφία προβοκατόρικα ιδρύει το ΚΚΕ εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά.
Άνοιξη 1988: Ξεσπά σταδιακά το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Ο Κοσκωτάς αποτελεί ένα από τα λεγόμενα "νέα τζάκια" που προώθησε το παπανδρεϊκό περιβάλλον.
Με προκλητική στήριξη από τον κρατικό μηχανισμό, επιχειρεί να αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο στα ΜΜΕ και γενικότερα στην οικονομική ζωή.
Διάσπαση της λεγόμενης "προοδευτικής παράταξης" και πολιτική κρίση.
Εναντίον του Α. Παπανδρέου συνασπίζονται Λαμπράκης, Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Τεγόπουλος, το λεγόμενο "μέτωπο των εκδοτών" (που όμως δεν είναι μόνο εκδότες, είναι και μεγαλοεργολάβοι και πετρελαιάδες αλλά και διαμεσολαβητές-υπεργολάβοι πολυεθνικών ομίλων).
22 Μαΐου 1988: Ιστορική συνάντηση Χαρίλαου Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκου.
Σεπτέμβρης 1988: Ασθένεια Ανδρέα Παπανδρέου.
Νοσηλεύεται στο Χέρφιλντ. "Αντ’ αυτού" στην κυβέρνηση ο Μένιος Κουτσόγιωργας.
Το Σεπτέμβρη ο Α. Παπανδρέου επιστρέφει στην Ελλάδα (με τη Δ. Λιάνη) και επιχειρεί με κάθε τρόπο να κρατηθεί στην εξουσία σε όλη την επόμενη περίοδο.
Οξύνεται η αντιπαράθεση γύρω από το σκάνδαλο Κοσκωτά και η πολιτική κρίση.
7 Δεκέμβρη 1988: Δημοσιεύεται το Κοινό Πόρισμα ΚΚΕ - ΕΑΡ.
Η επιτροπή που το συνέταξε αποτελείται από τους Μ. Ανδρουλάκη και τον Γ. Δραγασάκη (ΚΚΕ), και Γρ. Γιάνναρο και Δ. Παπαδημούλη (ΕΑΡ).
7 Απρίλη 1989: Συγκροτείται ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου από ΚΚΕ, ΕΑΡ, ΕΔΑ και κεντρογενείς προσωπικότητες (Μ. Δρεττάκης, Στ. Γιώτας, Στ. Παναγούλης, Στ. Νέστωρ, Ν. Κωνσταντόπουλος, Χαρ. Πρωτοπαπάς, Γ. Μυλωνάς κ.λπ.).
Ο ΣΥΝ έχει 28μελή Πολιτική Επιτροπή και 8μελή Γραμματεία.
Πρόεδρος ο Χαρίλαος Φλωράκης, γραμματέας ο Λεωνίδας Κύρκος και μέλη οι Μ. Ανδρουλάκης, Δ. Καραγκουλές (ΚΚΕ), Γρ. Γιάνναρος, Στ. Πιτσιόρλας (ΕΑΡ), Ανδ. Λεντάκης (ΕΔΑ), Στ. Γιώτας (πρώην υπουργός ΠΑΣΟΚ), Στ. Νέστωρ (ανένταχτος). Προσδοκίες για μεγάλο εκλογικό αποτέλεσμα και σπάσιμο του δικομματισμού.
Άνοιξη 1989: Ο Α. Παπανδρέου, προσπαθώντας να κρατηθεί στην εξουσία, εφαρμόζει προεκλογικά τη συνταγή "Τσοβόλα δώστα όλα".
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μικροπαροχές μετά από μια τετραετία σκληρής λιτότητας.
Επιστρατεύει κάθε μέσο (προσλήψεις κ.λπ.) ενώ υπογράφει, 15 μέρες πριν τις εκλογές, σκανδαλώδη επέκταση της σύμβασης με τη SIEMENS για τον ΟΤΕ – σύμβαση που μετεκλογικά ακυρώνεται.
18 Ιούνη 1989: Εκλογές
Πρώτο κόμμα η ΝΔ με 44,3% και 144 έδρες, αλλά χωρίς αυτοδυναμία.
Ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ δεν κατακρημνίζεται και διατηρεί ένα σημαντικό ποσοστό (39,1%).
13,1% ο Συνασπισμός (28 έδρες και 855.620 ψήφοι) .
Αρχίζει κύκλος διερευνητικών επαφών για το σχηματισμό κυβέρνησης.
Ο Συνασπισμός απορρίπτει πρόταση του ευρισκόμενου στο νοσοκομείο Α. Παπανδρέου για συνεργασία των λεγόμενων "προοδευτικών δυνάμεων".
Φτάνουμε έτσι στη συμφωνία Μητσοτάκη, Φλωράκη και Κύρκου για συγκυβέρνηση ΝΔ και Συνασπισμού με επικεφαλής τον βουλευτή της ΝΔ Τζανή Τζανετάκη.
Το ΠΑΣΟΚ αντιδρά μιλώντας για "παρά φύση συνεργασία" και "νέα Βάρκιζα".
Οι εκλογές δεν έδωσαν αυτοδύναμη κυβέρνηση λόγω του εκλογικού νόμου που πλησίαζε πολύ στην απλή αναλογική και που το ΠΑΣΟΚ ψήφισε την τελευταία στιγμή από πολιτικό υπολογισμό, για να αποτρέψει την αυτοδυναμία της ΝΔ, να στριμώξει την Αριστερά μέσα στις συμπληγάδες των αντιδεξιών συνδρόμων και να βρίσκεται το ίδιο με πρωταγωνιστικό ρόλο στο ζήτημα του σχηματισμού κυβέρνησης.
Αν δε σχηματιζόταν κυβέρνηση και δεν επιλαμβανόταν η Βουλή της παραπομπής των υπευθύνων για τα σκάνδαλα στη Δικαιοσύνη, θεωρούνταν βέβαιο ότι οι τυχόν ποινικές ευθύνες των όποιων υπαιτίων θα παραγράφονταν.
Με δεδομένο το τότε πολιτικό κλίμα, κυριάρχησε στην αντιπαράθεση η άποψη πως η παραγραφή έπρεπε πρακτικά να αποκλειστεί με το σχηματισμό έστω και βραχύβιας κυβέρνησης, ούτως ώστε η Βουλή να προχωρήσει στην παραπομπή των υποθέσεων στη Δικαιοσύνη.
Αυτό και έγινε με το σχηματισμό της κυβέρνησης υπό τον Τζαννή Τζαννετάκη (ορκίστηκε στις 2/7/1989), η ζωή της οποίας κράτησε ένα τρίμηνο.
Την κυβέρνηση στήριξε η ΝΔ και ο Συνασπισμός, ενώ στη σύνθεσή της αποφασίστηκε από το ΚΚΕ να μη συμμετέχει κανένας κομμουνιστής.
Η κυβέρνηση αυτή ήταν ανοιχτή για συμμετοχή στη σύνθεσή της και του ΠΑΣΟΚ μόνο που το τελευταίο όχι μόνο δε συμμετείχε (παρ’ όλο που ψήφισε όλα της τα νομοθετήματα), αλλά βρήκε την ευκαιρία να κατηγορήσει την Αριστερά για συνεργασία με τη Δεξιά, με την οποία το ίδιο πάντοτε συνεργαζόταν, προωθώντας την πολιτική της, ενώ δε δίστασε να συνεργαστεί και σε κυβερνητικό επίπεδο μαζί της, λίγους μήνες αργότερα, παίρνοντας μέρος στην Οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Ξ. Ζολώτα.
2 Ιούλη 1989: Ορκίζεται η κυβέρνηση Τζανετάκη.
Ο Συνασπισμός παίρνει τρεις υπουργούς:
Δικαιοσύνης ο Φ. Κουβέλης,
Εσωτερικών ο Ν. Κωνσταντόπουλος
Πολιτισμού ο Γ. Μυλωνάς.
Από τις πρώτες αποφάσεις της νέας Βουλής είναι η παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο του Α. Παπανδρέου και υπουργών του ΠΑΣΟΚ (Κουτσόγιωργας, που η παραπομπή του ψηφίστηκε και από το ΠΑΣΟΚ, Τσοβόλας, Πέτσος, Αθανασόπουλος).
Διαφωνία του Κ. Καραμανλή:
"Οι πρωθυπουργοί πάνε σπίτι τους, όχι στο σκαμνί".
Σεπτέμβρης 1989: Διάσπαση της ΚΝΕ. Αποχώρηση του μεγαλύτερου τμήματος της οργάνωσης και του γραμματέα της, Γ. Γράψα.
Παράλληλη αποχώρηση πολλών μελών της ΚΕ του ΚΚΕ.
Σημαντική ήταν το καλοκαίρι του ’89 η διαφοροποίηση και τελικά αποχώρηση από το ΚΚΕ του Κώστα Κάππου, έως τότε κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου.
23 Νοέμβρη 1989: Σχηματίζεται "οικουμενική κυβέρνηση" από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ενιαίο Συνασπισμό, με πρωθυπουργό τον Ξ. Ζολώτα.
Κύριος διακηρυγμένος σκοπός της οικουμενικής ήταν η διαμόρφωση ενός προϋπολογισμού περικοπών στη βάση της λεγόμενης "καταγραφής της άσχημης κατάστασης της οικονομίας".
Βασική απόφαση της κυβέρνησης Ζολώτα ήταν η επέκταση της σύμβασης που είχε συναφθεί με τη SIEMENS επί Α. Παπανδρέου και του διαβόητου διοικητή του ΟΤΕ Θ. Τόμπρα για τις ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ.
Η επέκταση της σύμβασης "έδεσε" οριστικά τον ΟΤΕ στην αναγκαστική προμήθεια όλου του εξοπλισμού για τον εκσυγχρονισμό του από την κοινοπραξία SIEMENS-ERICSSON με υπεργολάβο και εκπρόσωπο το Σωκράτη Κόκκαλη (νέο ανερχόμενο τζάκι και αυτός τότε).
Λίγους μήνες μετά ο Μητσοτάκης αποσύρει την εμπιστοσύνη του στην οικουμενική και προκαλεί πάλι εκλογές.
Γίνεται παράλληλα η διαδικασία για εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, χωρίς επιτυχία.
8 Απρίλη 1990: Νέες εκλογές, με τη ΝΔ να παίρνει αυτοδυναμία με τη στήριξη της ΔΗΑΝΑ και του μοναδικού βουλευτή της Κατσίκη, που σύντομα προσχώρησε στη ΝΔ.
Η ΝΔ πήρε 46,9% και 150 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 38,6%, ο ΣΥΝ 10,28%, οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί 0,77% (1 έδρα), η ΔΗΑΝΑ 0,67% (1 έδρα).
Στις πέντε μονοεδρικές περιφέρειες ο Συνασπισμός συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ.
Η Λαϊκή Αντιπολίτευση (ΝΑΡ) συγκεντρώνει 14.365 ψήφους και το ΚΚΕ εσ.-ΑΑ παίρνει 8.827 ψήφους.
Πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης, που κινήθηκε με αποφασιστικότητα στη γραμμή του νεοφιλελευθερισμού και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η οποία ήδη ήταν προ των πυλών.
Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται ο Κ. Καραμανλής με τις ψήφους της ΝΔ (για δεύτερη φορά μετά το 1980), εκφράζοντας μια ευρύτερη συγκέντρωση τοπικών και διεθνών όρων για στήριξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Οκτώβρης 1990: Δημοτικές εκλογές. Συνεργασία ΠΑΣΟΚ-Συνασπισμού, αλλά παρ’ όλα αυτά νίκη της ΝΔ σε Αθήνα (με υποψήφιο τον Τρίτση) και σε Θεσσαλονίκη.
Χειμώνας 1990: Νέα μεγάλη πανεκπαιδευτική έκρηξη ενάντια στα σχέδια του υπουργού Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλου.
Στην Πάτρα στις 9 Γενάρη 1991 δολοφονείται από τραμπούκους της ΝΔ (Καλαμπόκας κ.ά.) ο αγωνιστής καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας.
Το κίνημα σταδιακά υποχωρεί, καθώς στο προσκήνιο έρχονται γεγονότα μεγάλης κλίμακας (ξέσπασμα του πολέμου στον Περσικό, εξαπόλυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων από τον πατέρα Μπους).
19-24 Φλεβάρη 1991: Πραγματοποιείται το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ,
Το Συνέδριο, από τυπικής τουλάχιστον απόψεως κατάφερε να αποκρούσει την επιδίωξη για διάλυσή του Κόμματος και να επιβεβαιώσει, τουλάχιστον φραστικά την προσήλωσή του στις κομματικές αρχές. Εντούτοις, το πρόβλημα παρέμενε, δεδομένου ότι οι ιδεολογικές διαφορές στις γραμμές του
Κόμματος ήταν αγεφύρωτες, αφού αναμετρούνταν η επαναστατική πολιτική με το δεξιό οπορτουνισμό.
Αμέσως μετά το 13ο Συνέδριο, η λεγόμενη ανανεωτική ομάδα, όντας μειοψηφία στο ΚΚΕ, έστρεψε την προσοχή της προς το Συνασπισμό της Αριστεράς κι επιχείρησε να τον χρησιμοποιήσει ως πολιορκητικό κριό για την άλωση του Κόμματος, που δεν είχε καταφέρει να πετύχει μέσα από τις κομματικές διαδικασίες.
Στην προσπάθειά της βρήκε αρωγούς τους μέχρι τότε συμμάχους του Κόμματος στο ΣΥΝ, κυρίως την ΕΑΡ και όσους προέρχονταν από το πάλαι ποτέ «ΚΚΕ-εσωτερικού».
Σύμμαχός τους επίσης ήταν η συγκυρία, δηλαδή οι συνθήκες που δημιουργούσε η ήττα του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, στο πλαίσιο της οποίας ο κομμουνισμός φάνταζε ως μια ξοφλημένη υπόθεση.
Ο Συνασπισμός ήδη προχωρεί στην οργανωτική του συγκρότηση ως ενιαίο κόμμα.
Ασκεί πολεμική στο ΚΚΕ, αντιτίθεται σ’ αυτό, του αρνείται ανοιχτά το δικαίωμα της πολιτικής, ιδεολογικής και οργανωτικής αυτοτέλειας, ακόμη και το αυτονόητο δικαίωμά του να καθορίζει το ίδιο τη σύνθεση της αντιπροσωπείας του στα όργανα της συμμαχίας και η «ανανεωτική» ομάδα όχι μόνο δε δείχνει καμία διάθεση να πειθαρχήσει στις κομματικές διαδικασίες και αποφάσεις, αλλά τάσσεται ανοιχτά και δημόσια με την πραγματικότητα που δρομολογείται στο ΣΥΝ.
Έτσι οξύνεται ακόμη περισσότερο η διαπάλη στο ΚΚΕ. Η μετατροπή του ΣΥΝ σε ενιαίο κόμμα ολοκληρώνεται με την Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψή του, τον Ιούνη του 1991.
Ήδη το ΚΚΕ έχει αποσύρει τα στελέχη του από τα κεντρικά όργανα του ΣΥΝ.
Απόφαση στην οποία οι οπορτουνιστές δεν πειθάρχησαν.
Η διάσπαση στις κομματικές γραμμές είναι πλέον αναπόφευκτη και στην τυπική της μορφή.
Με απόφαση της ΚΕ, που συνήλθε στις 9/7/91 – λίγες μέρες μετά την περιβόητη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΝ – παραπέμφθηκαν στην Επιτροπή Κομματικού Ελέγχου και τέθηκαν σε διαθεσιμότητα 39 μέλη της ΚΕ, αφού η υπονομευτική τους δράση συνεχίστηκε.
Τότε εγκατέλειψαν το ΚΚΕ 45 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.
Ιούλης 1991: Συγκρότηση του "νέου" Συνασπισμού ως ενιαίο κόμμα (πριν ήταν συνασπισμός κομμάτων και προσωπικοτήτων) από τους αποχωρήσαντες από το ΚΚΕ, την ΕΑΡ και προσωπικότητες
(Ν. Κωνσταντόπουλος, Στ. Νέστωρ κ.λπ.). Πρόεδρος η Μαρία Δαμανάκη.
Δεκέμβρης 1991 :
Η συνθήκη του Μάαστριχτ υπερψηφίστηκε
από τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου
ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ – ΠΑΣΟΚ
Το ΚΚΕ έχει αποκτήσει πείρα από τις συνεργασίες με το δεξιό οπορτουνιστικό κίνημα τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο .
Ο Λαός δεν έχει ανάγκη από ένα κόμμα συγκυβέρνησης που θα παίρνει μέτρα εναντίον του ή που θα διαχειριστεί την κρίση των μονοπωλίων για να αρχίσει ξανά η κερδοφορία τους πάνω στα αποκαΐδια των δικαιωμάτων του και της ζωής του ,αλλά ένα κόμμα μπροστάρη στον αγώνα για κίνημα με Λαϊκή συμμαχία για Λαϊκή εξουσία και Λαϊκή οικονομία .
Με κατάργηση της εκμετάλλευσης Ανθρώπου από Άνθρωπο .